“โฟกัส” ที่แม่นยำเป็นคุณสมบัติแรกที่ลำโพงดีๆ ต้องมี ต่อจากนั้นก็เป็นคุณสมบัติข้อที่สองที่มีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าโฟกัส นั่นคือ “ไดนามิกเร้นจ์” ส่วนคุณสมบัติทางด้าน “ความถี่ตอบสนอง” จะตามมาเป็นลำดับที่สาม ซึ่งโดยส่วนตัวของผมเองแล้ว เหตุผลที่ผมให้ความสำคัญของความถี่ตอบสนองของลำโพงมาเป็นอันดับสามก็เพราะว่าผมมองว่า ถ้าเราเอาคุณสมบัติทางด้านความสามารถในการตอบสนองความถี่เสียงมาเป็นความสำคัญอันดับแรกไม่น่าถูกต้อง เพราะจะทำให้ลำโพงขนาดเล็กทุกคู่ตกโผ “ลำโพงดี” ไปหมด ซึ่งจากข้อเท็จจริงที่พบเจอกันทั่วไป เราพบว่า ลำโพงขนาดใหญ่ที่มีความสามารถตอบสนองความถี่ได้กว้างมากตั้งแต่ทุ้มไปจนถึแหลมสุดเกินหูมนุษย์ได้ยิน หลายๆ คู่ที่ให้เสียงแย่มากก็มี
ต่อไปขอลงรายละเอียดของลำโพงตามคุณสมบัติด้านต่างๆ ดังนี้ครับ
เป็นต้นทาง ปรากฏว่าเสียงที่ออกมาดีขึ้นเยอะมาก..!!! ที่เห็นชัดๆ อย่างแรกคือ “เวทีเสียง” ที่ฉีกขยายอาณาบริเวณออกไปอย่างมาก ทั้งด้านกว้าง, ลึก และแผ่ขึ้นไปด้านสูงด้วย อย่างที่สองที่รู้สึกได้ว่าดีขึ้นเมื่อเจอกับแอมป์ที่มีสมรรถนะสูงๆ ก็คือ “ไดนามิก” ของแต่ละเสียงที่สวิงความดัง–เบาได้กว้างขึ้น โดยเฉพาะช่วงที่สวิงขึ้นไปทางดังมันทำได้ดีมากขึ้น มีผลให้ปลายเสียงที่กระจ่างอยู่แล้ว มีลักษณะที่เปิดเผยมากขึ้นไปอีก เสียงฉาบของกลองในแทรคแรกเพลง
วิธีการซื้อสินค้า
ใช้เพื่อบันทึกการใช้เว็บไซต์ระหว่างเซสชั่น (คุกกี้นี้ไม่มีข้อมูลส่วนบุคคล)
ออกมาดีที่สุด โดยเฉพาะเสียงแหลมที่ได้ไม่มากเกินไป ทำให้โทนเสียงในย่านสูงไม่ออกมาสว่างจ้าเมื่อเทียบกับค่ามาตรฐาน (เสียบลิ้งค์จั๊มเปอร์ไว้ที่รูแรกกับรูที่สอง)
ศูนย์รวมนวัตกรรมเสียงระดับไฮเอ็นด์!
ม. อยู่บนแผงด้านหน้า ซึ่งนอกจากท่อระบายอากาศนี้แล้ว บนแผงหน้าของ
สองอัลบั้มนี้พิสูจน์ให้เห็นถึงคุณภาพเสียงกลางของ
ก็ฟังดีแล้ว แค่ว่าดีไซน์ของแอมป์กับลำโพงมันอาจจะย้อนแย้งกันอยู่บ้าง ถ้าเอาทั้งเสียงดี+ดูดีไปด้วยพร้อมๆ กันก็จับกับ
การตั้งค่าคุกกี้ ยอมรับทั้งหมด ศูนย์การตั้งค่าความเป็นส่วนตัว
โดยธรรมชาติแล้ว ลำโพงที่มีขนาดเล็กก็จะมีความสามารถในการรองรับกำลังขับจากแอมป์ได้ “ต่ำกว่า” ลำโพงที่มีขนาดใหญ่ เมื่อต้องเร่งวอลลุ่มจากแอมป์เพื่อ “อัด” สัญญาณเข้าไปกระตุ้นให้ลำโพงเปล่งเสียงให้ดังมากขึ้นจนเต็มห้อง ลำโพงเล็กๆ จึงมักจะถูก drive ให้เข้าไปอยู่ในโซนที่เป็นข้อจำกัดทางธรรมชาติของมัน และถ้าถูกดันจนถึงจุดสูงสุดที่มันรองรับได้ ผลเสียก็จะปรากฏออกมากับน้ำเสียง ซึ่งโดยมากก็จะเป็นไปในลักษณะของเสียงที่จัดจ้าน พุ่งแหลม เฟี๊ยวฟ๊าว และสูญเสียการควบคุม ซึ่งฟังแล้วจะรับรู้ได้ถึงอาการที่ทำให้รู้สึกเครียด ล้า ไม่น่าฟัง
กลับให้มวลเนื้อที่ไม่บางเลย ลำโพงวางขาตั้งรุ่นใหม่ แม้ว่าผมจะลองเปิดวอลลุ่มค่อนข้างดังจนได้สนามเสียงที่แผ่เต็มห้อง แต่ตัวเสียงก็ยังคงรักษาเนื้อมวลเอาไว้ได้ ไม่ถูกยืดออกไปตามเวทีเสียงจนแบนบางเป็นหนังกระติ๊ก ปลายเสียงฉีก ไม่หุบซะด้วย ทุ้มก็กระชับและมีน้ำหนักคลุมฐานเสียงไว้ได้ตลอด แม้จะเล่นเพลงที่ทุ้มหนักๆ เร็วๆ ก็ไม่เสียการควบคุม.. โอ้วว! เขาทำได้ยังไง.???
นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้